Gesprek over het naderende einde

Maandelijkse huisbezoeken

Een jaar later kreeg ik via de huisarts te horen dat mevrouw was getroffen door kanker. Wederom ging ik bij het echtpaar langs en sprak ik met mevrouw over de diagnose. Het was op dat moment onduidelijk hoe de ziekte zich zou manifesteren en omdat er toch wel vragen waren sprak ik met mevrouw af dat ik de volgende maand nog eens terug zou komen. Zo volgden er meerdere maandelijkse huisbezoeken waarbij we spraken over de gezondheid van mevrouw en het ‘wat als mijn man er alleen voor komt te staan?’ Voorzichtig keken we alvast naar oplossingen. Hoe kan meneer zijn maaltijden regelen, bij welke activiteiten kan hij aansluiten om toch onder de mensen te zijn en welke mogelijkheden kan de zorg bieden nu meneer toch wat verwarder lijkt te worden?

Zorgpad stervensfase

Omdat de ziekte redelijk stabiel bleek te zijn en het nog best goed ging, gaf mevrouw aan de periode tussen de huisbezoeken te willen vergroten. Enkele weken geleden belde de huisarts mij echter en vertelde dat het goed mis was. Mevrouw had metastasen in het hoofd en een levensverwachting van hooguit enkele maanden. Die mededeling hakte er wel even in… Op verzoek van de huisarts werd niet veel later dagelijks de zorg ingezet om ondersteuning te bieden bij algemene dagelijkse handelingen en bij medicatieverstrekking. Omdat het duidelijk werd dat dit nog wel eens snel afgelopen kon zijn, heb ik met mijn collega’s afgesproken alvast het zorgpad stervensfase op te starten zodat wij in ieder geval op de hoogte zijn van de wensen van mevrouw rondom het levenseinde. Tijdens mijn eerstvolgende huisbezoek was het mijn taak om daarover het gesprek aan te gaan. Daar zit je dan… 24 jaar en te praten met een 86-jarige over haar dood. Ik moet eerlijk bekennen dat ik daar in het begin best wel even tegenop zag. Uiteindelijk bleek dat ontzettend mee te vallen en was mevrouw juist blij dat ik dit met haar besprak omdat zij eigenlijk alles al had uitgestippeld. “Als ik m’n bed niet meer uit kan komen, is het genoeg geweest en tot die tijd wil ik blijven genieten.” Ook de muziek en de gang van zaken bij de uitvaart stonden al vast en waren besproken met de kinderen.

Wekelijkse huisbezoeken

Op het moment dat ik net weg wil gaan, vertelt mevrouw mij dat de huisbezoeken één keer per maand nu niet meer van toepassing zijn. Vastbesloten zegt mevrouw dat ze graag wil dat ik één keer per week langskom als dat mogelijk is.

Terug op kantoor besef ik pas wat mevrouw mij zojuist heeft verteld en voel ik mij vereerd. Van mijn collega’s hoor ik ook terug dat mevrouw heeft verteld mij graag één keer per week te willen zien. Niet omdat ze mijn collega’s niet mag, maar omdat ik het hele verhaal ken en in haar geval aan twee woorden genoeg heb.

Dieuwertje Fabries